Ława ławeczka

Zwołałeś swoją ławę przysięgłych

Wszyscy potakiwali.

Nikt mnie nie słuchał.

Słyszałam tylko stukot młota.

Każde słowo było jego uderzeniem.

Więc zanim zamilknę zrzucę ciężar.

Złamałeś mi serce w kilku miejscach.

Źle mnie traktowałeś jak tylko umiałeś

I przekreciłeś moje słowa.

Tam tego nie było.

Nigdzie poza Twoją głową.

Inni nakarmili Twoje urojenia.

Teraz unikasz, chowasz się, uciekasz.

Pokazałeś mi tylko szyderczy uśmiech.

Zwycięstwo marne na miarę Ciebie

A ja nie bronię się, bo nie mam z czego.

I nie byłeś nawet dobrym kolegą.

Więc nie było o kogo, ani o co walczyć.

Nie potrzebuję Twojego uniewinnienia.

Prawda jest tam w Moim sercu.

I w Twoim sumieniu.

W tych dwóch miejscach

Nie każdą prawdę da się udowdnić

Ale każdą da się spreparować.

Da się zagrać na uczuciach słabych ludzi.

Nie składam odwołania

Czas Cię osadzi i czas Cię rozliczy.

I innych razem z Tobą

Sprawa zakończona

joannapiechockawiersze