Wielu...

Skute lodem serce i umysł.

Mrozi je zima.

To jednak rutyna.

Chciałbyś rozbić dźwiękiem.

W środku krzyk 

Na zewnątrz jednak nic. 

I nie chce pęknąć.

Zbita struktura.

Udajesz,że to skóra?

Ale dlaczego blokuje 

Ci radość życia? 

Sen zimowy aż do roztopów. 

Trans codzienności 

Nogi jak z waty,

Gdy ktoś spróbuje naruszyć. 

Kokon tej codzienności-

obrona konieczna. 

Wszystkich odsuniesz,

Którzy naprawdę spróbują. 

Ale mam nadzieję,że 

Znajdzie się młot 

Na ten żelazny 

płaszcz z mrozu.